“Oskar i Pani Róża” Erica Emmanuela Schmitta to niezwykle poruszająca, niełatwa lektura. Podejmuje bardzo trudny temat, jakim jest choroba dziecka. Powieść w niezwykły sposób ukazuje nam, z czym muszą mierzyć się śmiertelnie chore dzieci. Autor opisuje 10-letniego chłopca, który wykazuje niezwykłą dojrzałość, podobnie jak większość dzieci dotkniętych poważną chorobą.
Lęki dziecka wielokrotnie stanowią wyzwanie w życiu rodziców. Ważne jest wówczas , by jak najlepiej wspierać je w radzeniu sobie z tą negatywną emocją. Warto podkreślić, że lęk nie równa się strachowi. Jaka jest zatem różnica między obiema emocjami? Jak rodzic może pomóc dziecku w przeżywaniu lęku? (więcej…)
W związku z możliwością powrotu młodszych dzieci do szkół Twój Psycholog Ursynów & Żoliborz przygotował dla nich zadanie terapeutyczne. Jego celem jest oswojenie możliwych lęków, dotyczących koronawirusa Covid-19. Ćwiczenie ma pomóc dzieciom zaadaptować się do nowej sytuacji pandemicznej bez lęku o swoje zdrowie. Często zdarza się, że dzieci nie komunikują wprost swoich obaw i lęku. Dlatego warto poświęcić chwilę na takie ćwiczenie, aby zbadać obawy i lęki najmłodszych domowników – efekty mogą zaskoczyć.
„Dziewczynka, która zgubiła uśmiech” M. Hart to poruszająca książka dla większych dzieci (+9 lat). Przedstawia trudne emocje oczami dziecka. Mówi o smutku, pustce, rozpaczy czy depresji. Lektura nie jest z gatunku lekkich i przyjemnych, ale porusza bardzo istotne kwestie. Co więcej, obraz malowany przez autorkę odzwierciedla wewnętrzną przemianę, która może mieć miejsce w depresyjnych zaburzeniach nastroju u dzieci i nastolatków.
Żałoba w ujęciu psychoanalitycznym jest określana szerzej jako „utrata obiektu”. To stan, jakiego doświadczamy w wyniku straty. Zazwyczaj kojarzymy ją ze śmiercią bliskiej nam osoby. Utratą może być śmierć, ale również rozstanie, opuszczenie, zdrada, porzucenie, uraza, rozczarowanie. Obiektem zaś kochana osoba, ale też praca, pasja, dom, zdrowie, rodzina, obraz własnego ciała, nasze plany i nadzieje. Każda utrata oznacza rozłąkę i rozdzielenie. Wywołuje ból psychiczny, rozpacz, osamotnienie, tęsknotę. Natomiast depresję specjaliści postrzegają jako stan silnej nieświadomej identyfikacji z utraconym obiektem. Umożliwia on zaprzeczenie utracie, powodując zarazem niemożność przeżycia żałoby. To destrukcyjny, niszczący dla podmiotu, osłabiający funkcje życiowe proces, który może nawet prowadzić do aktów samobójczych.