Depresja u dzieci i młodzieży

Depresja doświadcza nie tylko dorosłych. Coraz częściej dotyka dzieci i młodzież. Nazywanie swoich uczuć, samoobserwacja czy adekwatna ocena własnych zachowań i myśli może być dla nich zbyt dużym wyzwaniem. Dlatego tak ważne jest pozostawanie z młodym człowiekiem w żywej, bliskiej i bezpiecznej relacji. Może być ona czynnikiem chroniącym przed wystąpieniem zaburzeń psychicznych, takich jak depresja. Dodatkowo, pozwala rodzicom na zauważenie niepokojących zmian w zachowaniu dziecka.

Na co warto zwracać uwagę?

Gdy dostrzeżemy zmianę w zachowaniu dziecka, która utrzymuje się ponad 4 miesiące, możemy zacząć przypuszczać, że nie wynika to jedynie z trudności okresu dorastania.

Najczęstszymi objawami depresji u dzieci i młodzieży są np:

• częsta zmienność nastroju
• zamknięcie w sobie
• pogorszenie wyników w nauce
• zaburzenia snu
• wzmożony lub obniżony apetyt
• niecodzienne zachowania agresywne
• brak energii
• częste dolegliwości somatyczne
• trudności lub odmowa realizowania obowiązku szkolnego
• negatywny obraz samego siebie

Jeśli uznajemy, że spełnione są co najmniej 4 z wymienionych kryteriów, możemy przypuszczać, że sytuacja wymaga interwencji.

Co robić?

Gdy obserwujemy niepokojące zachowania u dziecka, warto podjąć z nim rozmowę i zadbać o wzmocnienie relacji z dzieckiem. Często ważnymi osobami, których obserwacje mogą pomóc w dostrzeżeniu trudności dziecka, będą wychowawcy, nauczyciele, psycholodzy i pedagodzy szkolni. Możemy zasięgnąć ich opinii o zachowaniu dziecka. Ze względu na swoją złożoność depresja wymaga otoczenia dziecka dodatkową opieką specjalistów. Psycholodzy, psychoterapeuci i psychiatrzy dziecięcy mogą wesprzeć rodzinę w procesie diagnozy, leczenia i terapii. Wizytę dobrze jest wcześniej omówić, ponieważ może budzić różne emocje i myśli u dziecka. Szczególnie ważne jest więc, by pokazać dziecku, że jest akceptowane. A to, co nas niepokoi, to objawy, a nie samo dziecko.

Autor tekstu: